Οι πληροφορίες λένε, πως ο γνωστός καλλιτέχνης και ίνδαλμα της νεολαίας στη δεκαετία του ’70, ζει σε κατάσταση έντονου άγχους, με συνεχώς κλεισμένα τα παντζούρια του σπιτιού του, έχει εγκαταλείψει τη δουλειά του και βιώνει συνθήκες ζωής πραγματικού ερημίτη.....
Έξι μήνες μετά τον τραγικό θάνατο του μοναχογιού του Jett –κατά τη διάρκεια μιας οικογενειακής εξόρμησης διακοπών στις Μπαχάμες, για το Νέο Έτος-, ο ηθοποιός βρισκόταν σχεδόν σε κατάσταση μόνιμου άγχους, όπως ομολογείται από το στενό περιβάλλον του.Ο φίλος και συνάδελφός του, Denzil Washington, αναφέρει ότι ο Τραβόλτα υπέφερε από κατάθλιψη βαριάς μορφής: «τη μια στιγμή είναι καλά, και την άλλη αναλύεται σε δάκρυα. Είναι ένας τόσο γλυκός και συμπαθητικός άνθρωπος», λέει ο Washington χαρακτηριστικά.
Στην περίπτωση του ηθοποιού, η μη εφαρμογή της ιατρικής θεραπευτικής αγωγής, εξ αιτίας μιας «θρησκευτικής πίστης», είχε σαν συνέπεια την απώλεια του παιδιού του.
Αλλά, αν θα πρέπει κανείς να πιστέψει τις φήμες και τους ψιθύρους, που κυκλοφορούν αυτή την εποχή στο Hollywood, δεν είναι μόνο ο θάνατος του αγαπημένου του γιου, που βασανίζει τον Τραβόλτα. Η αγωνία του, λένε πηγές προσκείμενες σ’ αυτόν, σχετίζεται με τις, μετά 34 χρόνια, πρώτες ρωγμές στη σχέση του με την «Εκκλησία» της Σαηεντολογίας, τη σέκτα/«θρησκεία» της οποίας ο Τραβόλτα είναι ένας σημαντικός και γενναιόδωρος ευεργέτης.
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, ο Τραβόλτα θέλει να εγκαταλείψει την οργάνωση, αλλά φοβάται μήπως αποκαλυφθούν στοιχεία από την προσωπική του ζωή, τα οποία υπάρχουν στα αρχεία της οργάνωσης. Και όντως, όπως διαδίδεται, αν θέσει θέμα αποχώρησης, η σέκτα θα δημοσιοποιήσει ενοχλητικές λεπτομέρειες της ιδιωτικής του ζωής, συμπεριλαμβανομένης, όπως υποστηρίζεται, της ομοφυλοφιλίας (δες εδώ).
Είναι βέβαιο, ότι ο αιφνίδιος θάνατος του γιου του «έχει βαθύτατα κλονίσει» την πίστη του ηθοποιού στη Σαηεντολογία και στις αξιώσεις της σέκτας ότι μπορεί να θεραπεύσει μια ποικιλία από σωματικά και ψυχικά νοσήματα.
Ο σταρ –ο οποίος, με την αφοσίωσή του και το πάντα ανοικτό μπλοκ επιταγών του, ανήλθε στην κορυφή της οργάνωσης-, λέγεται, ότι είναι πολύ θυμωμένος, που η «θρησκεία» δεν ήταν σε θέση να βοηθήσει τον Jett, ενώ ήταν πασίγνωστο ότι υπέφερε από αυτισμό.
Επ’ αυτού, ας θυμηθούμε, ότι ο Λαφαγιέτ Ρον Χάμπαρτ (L. Ron Hubbard), ιδρυτής της Σαηεντολογίας, έλεγε πως: «ο μόνος τρόπος για να μπορείς να ελέγχεις τους ανθρώπους, είναι να τους λες ψέματα».
Λέγεται ακόμη, ότι ο Τραβόλτα είναι αναστατωμένος γιατί ανώτερα στελέχη της σέκτας προτίθενται να τον υποβάλουν σε «εντατικές συνεδρίες» με συγκεκριμένο, ειδικά εκπαιδευμένο, Σαηεντολόγο «Αξιωματικό Ηθικής», που θα «εξετάσει» τον ηθοποιό και τα άλλα μέλη της οικογένειάς του για να «διαπιστωθεί» κατά πόσον με τις «αρνητικές επιρροές» τους θα μπορούσαν να έχουν συμβάλει στον θάνατο του Jett. (Είναι γνωστή η πρακτική όλων των σεκτών μετά την αποτυχία των μεθόδων των, να κατηγορούν το θύμα ότι αυτό ευθύνεται για το αποτέλεσμα, γιατί δήθεν, δεν εφήρμοσε σωστά τη «μέθοδο»).
Αλλά υπάρχουν πολύ περισσότερα στο θέμα αυτό, από την απλή αμφισβήτηση στην κάποτε ακλόνητη πίστη του Τραβόλτα. Όπως λέει κι ο Rick Ross, που ερευνά τη σέκτα πάνω από 30 ολόκληρα χρόνια: «Νομίζω ότι θα είναι πολύ δύσκολο για τον John Travolta, σ’ αυτό το στάδιο, δεδομένης της ιστορίας του με τη «θρησκεία», να απεγκλωβιστεί από την «Εκκλησία της Σαηεντολογίας».
Η Σαηεντολογία έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι έχει την τάση να δημοσιοποιεί εκείνες τις πληροφορίες, που θα φέρουν σε δύσκολη θέση πρώην οπαδούς, που κάνουν δηλώσεις, που δεν αρέσουν στην οργάνωση.
Γενικά, διασημότητες που φεύγουν, φεύγουν συνήθως ήσυχα και κρατούν το στόμα τους κλειστό, γιατί αν μιλήσουν, εκθέτουν τον εαυτό τους στην επίθεση της Σαηεντολογίας.
Γι’ αυτό πιστεύω, ότι ο Τραβόλτα θα θελήσει να κρατήσει τα προβλήματά του με την «Εκκλησία» ιδιωτικά».
Φίλοι του Τραβόλτα αντιλαμβάνονται σήμερα πόσο έχει μετανιώσει, που τήρησε τόσο αυστηρά τις αλλόκοτες οδηγίες της σέκτας σχετικά με τη θεραπευτική αγωγή του γιου του.
Πολλοί μάλιστα πιστεύουν, ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να σκεφθεί το άλλο του παιδί, την κόρη του Ella και να πάρει την ευθύνη της ζωής του ελπίζοντας σ’ ένα καλύτερο μέλλον μακρυά από την οργάνωση.
(Περιοδικό «Διάλογος», τεύχος 72, σελ. 25-27)
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου