Ο αυτοκράτορας απέστειλε επιστολή προς τον χαλίφη μαζί με ένα πλαστό έγγραφο, κατηγορώντας τον Άγιο Ιωάννη ότι συνωμοτούσε εναντίον του χαλίφη. Ο τελευταίος, πιστεύοντας στη συκοφαντία, διέταξε να κοπεί το δεξί χέρι του Αγίου ως τιμωρία για το υποτιθέμενο έγκλημά του. Ο Άγιος Ιωάννης πήρε τότε το κομμένο του χέρι, και, με την ένθερμη προσευχή του προς την εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, την παρακάλεσε να τον θεραπεύσει. Η προσευχή του εισακούστηκε, και το χέρι του ως εκ θαύματος επανατοποθετήθηκε, με μόνο μια λεπτή κόκκινη γραμμή να απομένει για να μαρτυρεί το θαύμα. Με βαθιά ευγνωμοσύνη προς την Παναγία, ο Άγιος Ιωάννης κατασκεύασε μια παλάμη από ασήμι και την τοποθέτησε στην εικόνα. Από τότε φορούσε γύρω από το κεφάλι του, το πανί που ήταν τυλιγμένο γύρο από το πληγωμένο χέρι του.
Ο χαλίφης, μαθαίνοντας για την θαυματουργική θεραπεία του Αγίου Ιωάννη, μετανόησε για την βιαστική του κρίση και πρόσφερε στον Άγιο Ιωάννη την προηγούμενη θέση του, αλλά ο Άγιος αποφάσισε από τούδε και στο εξής να αφιερώσει τη ζωή του στο Θεό και στην μοναστική ζωή. Λίγο αργότερα, ταξίδεψε στους Αγίους Τόπους, παίρνοντας μαζί του και την εικόνα, και πήγε στην Λαύρα του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου κοντά στην Ιερουσαλήμ. Σ' αυτό το μοναστήρι υπήρχαν δύο ιερά κειμήλια που ανήκαν στον Άγιο Σάββα: το ηγουμενικό του άμφιο και μια εικόνα της Θεοτόκου της Γαλακτοτροφούσας. Σύμφωνα με την παράδοση, ενώ ήταν ετοιμοθάνατος, ο Άγιος Σάββα προφήτεψε ότι ένας άνδρας από βασιλική γενεά, που θα ονομάζεται επίσης Σάββας, θα έρθει μια μέρα στην Λαύρα. Όταν αυτός ο Σάββας προσκυνήσει το λείψανο του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, το άμφιο θα πέσει στο έδαφος. Σ' αυτό τον άνδρα έπρεπε να δοθεί τόσο το άμφιο όσο και η εικόνα της Γαλακτοτροφούσας. Όταν ο Άγιος Ιωάννης έμαθε γι' αυτή της προφητεία, πρόσθεσε την εικόνα της Τριχερούσας στα δώρα που θα έπρεπε να δοθούν σε αυτό το Σάββα.
Η προφητεία έγινε πραγματικότητα πέντε αιώνες αργότερα, όταν ο Άγιος Σάββας, ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος της Σερβίας, ήρθε για προσκύνημα στη Λαύρα. Καθώς προσκυνούσε τα λείψανα του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, το άμφιο, το οποίο ήταν δεμένο, έπεσε κάτω. Αυτό συνέβη και πάλι την επόμενη μέρα, απομακρύνοντας κάθε αμφιβολία, και οι μοναχοί της Λαύρας ευχαρίστως έδωσαν στον Άγιο Σάββα τον Νέο τα τρία ιερά κειμήλια. Πήρε το άμφιο και την εικόνα της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσας στην Μονή Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους, και την εικόνα της Παναγίας της Τριχερούσας στα Σκόπια, η οποία πόλη στη συνέχεια θα γινόταν η πρωτεύουσα της Σερβικής αυτοκρατορίας.
Οι ηγέτες της Σερβικής Δυναστείας των Nemanjić φύλαγαν αυτή ιερή εικόνα για πολλά χρόνια. Στα τέλη του δέκατου τέταρτου αιώνα μεταφέρθηκε από την αυλή του Τσάρου Dušan στο Μοναστήρι της Studenica στη Σερβία, όπου παρέμεινε εκεί μέχρι τις αρχές του δέκατου πέμπτου αιώνα. Εκείνη την εποχή η Studenica ήταν κάτω από κίνδυνο επίθεσης από τους Τούρκους, και οι μοναχοί μάζεψαν μαζί όλα τα ιερά αντικείμενα. Έδεσαν την εικόνα της Τριχερούσας στο σαμάρι ενός γαϊδουριού και άφησαν το ζώο να πάει όπου το καθοδηγούσε ο Θεός. Καθοδηγούμενο από τη δύναμη του Κυρίου, ο γάιδαρος περάσει από τη Σερβία και την Ελλάδα, και προχώρησε στο Άγιον Όρος, όπου σταμάτησε στο μοναστήρι του Χιλανδαρίου. Οι μοναχοί, βλέποντας το γαϊδούρι με την εικόνα κατάλαβαν ότι είχε γίνει θαύμα και πήραν ευλαβικά την εικόνα και την τοποθέτησαν στο ιερό της εκκλησίας, ευχαριστώντας τον Θεό και την πάναγνη Μητέρα Του. Στο σημείο όπου συνάντησαν το γάιδαρο, ανήγειραν παρεκκλήσι.
Προς το τέλος του δέκατου πέμπτου αιώνα, ο ηγούμενος της μονής αναπαύτηκε και μια διαμάχη προέκυψε στην Μονή Χιλανδαρίου για την εκλογή του νέου ηγουμένου. Οι Σέρβοι, Ρώσοι, Βούλγαροι και Έλληνες που κατοικούσαν στο μοναστήρι δεν μπορούσαν να καταλήξουν σε κάποια απόφαση. Στη συνέχεια, ένα βράδυ κατά τη διάρκεια του εσπερινού, ακούστηκε η φωνή της Θεοτόκου, που προερχόταν από την εικόνας της, λέγοντάς τους να μην επιλέξουν ηγούμενο και ότι θα γινόταν η Ηγουμένη τους από εκεί και πέρα. Το επόμενο πρωί οι μοναχοί βρήκαν την εικόνα της Τριχερούσας, όχι στο συνήθη τόπο της, αλλά στο θρόνο του ηγουμένου στην εκκλησία. Οι μοναχοί χωρίς να πιστέψουν σ' αυτό το θαύμα, έβαλαν την εικόνα πίσω στο συνήθη τόπο της. Ωστόσο, το επόμενο πρωί ήταν και πάλι στο θρόνο του ηγουμένου. Αυτή τη φορά οι μοναχοί της επέτρεψαν να παραμείνει εκεί. Δεν εκλέξαν ηγούμενο, αλλά αντ 'αυτού επέλεξαν ένα ιερομόναχο για να είναι απλός ο διαχειριστής της μονής. Κάθε μέρα οι μοναχοί έρχονταν μπροστά από την εικόνα για να πάρουν την ευλογία της πριν ν' αρχίσουν κάθε υπακοή. Η εικόνα σήμερα βρίσκεται μέσα σ' ένα όμορφο περίβλημα που στέκεται δίπλα από τον ηγουμενικό θρόνο στο δεξιό ψαλτήρι του καθολικού.
The εικόνα της Θεοτόκου της Τριχερούσας έχει κάνει πολλά θαύματα στο πέρασμα των αιώνων. Έχουν γίνει πολλά αντίγραφα της εικόνας που κάνουν επίσης θαύματα σε διάφορες χώρες. Το 1993 η πρωτότυπη εικόνα ήταν το πρώτο Αθωνίτικο κειμήλιο που θα έβγαινε έξω από το Άγιον Όρος, όταν μεταφέρθηκε στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη και τοποθετήθηκε εκεί προσωρινά για προσκύνηση. Περισσότερο από ένα εκατομμύριο πιστοί συνέρρευσαν εκεί για να προσευχηθούν και να προσκυνήσουν την ιερή εικόνα, και πολλά θαύματα έλαβαν χώρα εκείνες τις μέρες. Σε μια περίπτωση ένας άνδρας τριάντα τριών χρόνων που ήταν εκ γενετής τυφλός, πήρε το φως του.
Η εικόνα της Παναγίας της Τριχερούσας πανηγυρίζει στις 28 Ιουνίου και στις 12 Ιουλίου
The icon of the Theotokos “Of the Three Hands,” located in the Serbian Monastery of Hilandar on Mount Athos, Greece, is one of the most sacred treasures of the Serbian Orthodox Church. The icon received its name from an event that took place in Syria during the eighth century, at a time when the iconoclast heresy was raging. St. John Damascene, then still a layman and a court official of the caliphate of Damascus, wrote three treatises against the heresy,and in so doing incurred the wrath of the iconoclast emperor, Leo the Isaurian. The emperor sent a letter to the caliph along with a forged document, accusing St. John of plotting against the caliph. The latter, believing the slander, had St. John’s right hand cut off as punishment for his supposed crime. St. John then took the severed hand and, with fervent prayer before this icon of the Most Holy Theotokos, begged her for healing. His prayer was heard, and his hand was miraculously reattached, with only a fine red line remaining to attest to the miracle. In profound gratitude to the Theotokos, St. John had a hand fashioned out of silver and attached it to the icon. From that time on he wore around his head the scarf that had bound his wounded arm.
The caliph, learning of St. John’s miraculous healing, repented of his hasty judgment and offered St. John his former position, but the saint decided henceforth to dedicate his life to God in the monastic life. Not long afterwards, he traveled to the Holy Land, taking the icon with him, and entered the Lavra of St. Sava the Sanctified near Jerusalem. In this monastery were two holy objects that had belonged to St. Sava: his abbatial staff and another icon of the Theotokos, “The Milk-giver.” According to tradition, on his deathbed St. Sava had foretold that a man of royal lineage, also named Sava, would one day come to the lavra. When this Sava would venerate the relics of St. Sava the Sanctified, the staff would fall to the ground. This man was to be given both the staff and the “Milk-giver” icon. When St. John learned of this prophecy, he added the icon “Of the Three hands” to the gifts that were to be given to this Sava.
The prophecy came true five centuries later when St. Sava, the first Archbishop of Serbia, came on a pilgrimage to the lavra. When he venerated the relics of St. Sava the Sanctified, the staff, which was tied, fell down. This happened again the next day, removing all doubt, and the monks of the lavra gladly gave the new St. Sava the three holy relics. He brought the staff and the “Milk-giver” icon to Hilandar Monastery on Mount Athos, and carried the icon “Of the Three Hands” to Skoplje, which was subsequently to become the capital of the Serbia empire.
The rulers of Serbia’s Nemanjić dynasty treasured this holy icon for many years. In the late fourteenth century it was transferred from the court of Tsar Dušan to the Monastery of Studenica in Serbia, where it remained until the early fifteenth century. At that time Studenica was in danger of attack by the Turks, and the monks gathered the sacred objects together. They tied the icon “Of the Three Hands” to the pack saddle of a donkey and set it off to go where God would direct it. Guided by the power of the Lord, the donkey passed through Serbia and Greece, and proceeded to Mount Athos, where it stopped by the Monastery of Hilandar. The monks, seeing the donkey with the icon and understanding that a miracle had taken place, reverently took the icon and placed it in the altar of the church, giving thanks to God and His Most Pure Mother. At the spot where they encountered the donkey, they erected a chapel.
Toward the end of the fifteenth century, the abbot of the monastery reposed and a controversy arose in Hilandar over the election of a new abbot. The Serbs, Russians, Bulgarians, and Greeks who inhabited the monastery were unable to come to a decision. Then one evening during church services, the voice of the Theotokos was heard coming from the icon, telling them not to choose an abbot—that she would be their Abbess from that time on. The next morning the monks found the icon “Of the Three Hands” not in its usual place, but on the abbot’s throne in the church. Not believing in this miracle, the monks set the icon back in its usual place. However, the next morning it was again on the abbot’s throne. This time the monks allowed it to remain there. They did not elect an abbot, but instead chose a hieromonk to be the simple administrator of the monastery. Each day the monks would come before the icon for a blessing before beginning any obedience. The icon is now located in a beautiful enclosure that stands next to the abbatial throne by the right choir in the catholicon.
The icon of the Theotokos “Of the Three Hands” has wrought many miracles throughout the centuries. Numerous copies have been made and they have likewise performed miracles in various lands. In 1993 the original icon was the first Athonite relic taken from the Holy Mountain, when it was brought to the church of St. Demetrius in Thessaloniki and placed there temporarily for veneration. More than a million believers flocked there to pray before the holy icon, and many miracles took place at this time. In one instance a thirty-three-year-old man who had been blind from birth received his sight.
The feast days of the icon “Of the Three Hands” are celebrated on June 28 and July 12
noctoc-noctoc
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου