Γέροντας Παΐσιος "Δὲν παίρνει καὶ ἡ Ἐκκλησία μιὰ θέση νὰ ἀφορίση μερικοὺς"

Εἶχε ἔρθει στὸ Καλύβι ἕνας ἄθεος μέχρι τὸ κόκκαλο. Ἀφοῦ εἶπε διάφορα, μετά μου λέει: «Ἐγὼ εἶμαι εἰκονομάχος».
 Ἀπὸ ἐκεῖ ποῦ δὲν πίστευε τίποτε, ὕστερα ἔλεγε ὅτι εἶναι εἰκονομάχος. «Βρὲ ἀθεόφοβε, τοῦ λέω, ἐσὺ ἀφοῦ δὲν πιστεύεις σὲ τίποτε, τί μου λὲς ὅτι εἶσαι εἰκονομάχος;

Τότε, τὸν καιρὸ τῆς Εἰκονομαχίας, μερικοὶ Χριστιανοὶ ἀπὸ ὑπερβολικὸ ζῆλο ἔπεσαν σὲ πλάνη, ἔφθασαν στὴν ἄλλη ἄκρη, καὶ μετὰ ἡ Ἐκκλησία τοποθέτησε τὸ θέμα• δὲν εἶναι ὅτι δὲν πίστευαν».

Ὑποστήριζε ἐν τῷ μεταξὺ ὅλη τὴν σημερινὴ κατάσταση. Μαλώσαμε ἐκεῖ πέρα.

«Καλά, τοῦ λέω, κατάσταση εἶναι αὐτή; Δικαστικοὶ νὰ φοβοῦνται νὰ δικάσουν, νὰ κάνουν μηνύσεις γιὰ ἐγκληματίες καὶ νὰ τοὺς ἀπειλοῦν ὁ ἕνας  καὶ ὃ ἄλλος καὶ νὰ ἀναγκάζονται νὰ τὶς ἀποσύρουν; Καὶ τελικὰ ποιοὶ κυβερνοῦν; Σὲ ἀναπαύει αὐτὴ ἡ κατάσταση; Ὑποστηρίζεις αὐτούς; Ἐσὺ εἶσαι ἐγκληματίας. Γι' αὐτὸ ἦρθες; Ἄντε, φύγε Ἀπὸ ἐδῶ!». Τὸν ἐδίωξα.

- Γέροντα, δὲν φοβάστε ἔτσι πού μιλᾶτε;

- Τί νὰ φοβηθῶ; Τὸν τάφο μου τὸν ἔχω ἀνοίξει. Ἂν δὲν τὸν εἶχα ἀνοίξει, θὰ μὲ ἀπασχολοῦσε πού θὰ κουραζόταν ὁ ἄλλος  νὰ σκάψει....



 Τώρα θὰ χρειασθεῖ νὰ ρίξει μόνο λίγους τενεκέδες χῶμα... 'Ἔχω ὑπ' ὄψιν μου ἕναν ἄλλον ἄθεο, ἕναν βλάσφημο, πού τὸν ἀφήνουν στὴν τηλεόραση καὶ μιλάει, ἐνῶ ἔχει πεῖ τὰ πιὸ βλάσφημα λόγια γιὰ Τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία. Δὲν παίρνει καὶ ἡ Ἐκκλησία μιὰ θέση νὰ ἀφορίση μερικούς.

Αὐτοὺς ἔπρεπε νὰ τοὺς ἀφορίζη ἡ Ἐκκλησία. Λυποῦνται Τὸν ἀφορισμό!

- Γέροντα, τί θὰ καταλάβουν μὲ τὸν ἀφορισμό, ἀφοῦ τίποτε δὲν παραδέχονται;
- Τουλάχιστον νὰ φανεῖ ὅτι.... ἡ Ἐκκλησία παίρνει μιὰ θέση.

- Ἡ σιωπὴ  της, Γέροντα, εἶναι σὰν νὰ τὰ ἀναγνωρίζει;

- Ναί. Ἔγραψε ἕνας κάτι βλάσφημα γιὰ τὴν Παναγία καὶ κανεὶς δὲν μίλησε. Λέω σὲ κάποιον: «δέν εἶδες τί γράφει ἐκεῖνος;». «Έ, τί νὰ τοὺς κάνης, μοῦ λέει. Θὰ λερωθεῖς, ἂν ἀσχοληθεῖς μαζί τους».

Φοβοῦνται νὰ μιλήσουν.

- Τί εἶχε νὰ φοβηθεῖ, Γέροντα;

- Νὰ μὴ γράψουν τίποτε γι' αὐτὸν καὶ ἐκτεθεῖ, καὶ ἀνέχεται νὰ βλασφημῆται  ἡ Παναγία!  Νὰ μὴ θέλουμε νὰ βγάλει ὁ ἄλλος  τὸ φίδι ἀπὸ τὴν τρύπα, γιὰ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς τὴν ἡσυχία μας. Αὐτὸ εἶναι ἔλλειψη ἀγάπης.

Ὕστερα ἀρχίζει ὃ ἄνθρωπος νὰ κινεῖται ἀπὸ συμφέρον. Γι' αὐτὸ βλέπεις ἕνα πνεῦμα σήμερα: «Μὲ τὸν τάδε νὰ ἔχουμε σχέσεις, γιὰ νὰ μᾶς λέει καλὰ λόγια. Μὲ τὸν ἄλλο νὰ τὰ ἔχουμε καλά, γιὰ νὰ μὴ μᾶς διασύρει κ.λπ. Νὰ μὴ μᾶς πάρουν γιὰ κορόιδα, νὰ μὴ γίνουμε θύματα».

Ἄλλος ἀδιαφορεῖ καὶ δὲν μιλάει. «Νὰ μὴ μιλήσω, λέει, γιὰ νὰ μὴ μὲ γράψουν οἱ ἐφημερίδες». Οἱ περισσότεροι δηλαδὴ εἶναι τελείως ἀδιάφοροι. Τώρα ἄρχισε λίγο κάτι νὰ γίνεται - τόσον καιρὸ δὲν ἔγραφε κανένας τίποτα. Εἶχα βάλει τὶς φωνὲς πρὶν ἀπὸ χρόνια σὲ κάποιον στὸ Ἅγιον Ὅρος. «Πολὺ πατριωτισμὸ ἔχεις», μοῦ λέει. Πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ ἦρθε καὶ μὲ βρῆκε: «Ὅλα τὰ διέλυσαν, μοῦ λέει, οἰκογένεια, παιδεία...».

 Τοῦ λέω καὶ ἐγὼ μὲ τὴν σειρά μου: «Πολὺ πατριωτισμὸ ἔχεις!»

Ὅλη αὐτὴ ἢ κατάσταση ἔχει κάνει ἕνα κακὸ καὶ ἕνα καλό. Τὸ κακὸ εἶναι ὅτι καὶ ἐκεῖνοι ποῦ εἶχαν κάτι μέσα τους, ἄρχισαν νὰ ἀδιαφοροῦν, γιατί λένε: «Ἐγὼ θὰ σιάξω τὴν κατάσταση;». Τὸ καλὸ εἶναι ὅτι πολλοὶ ἄρχισαν νὰ προβληματίζονται καὶ νὰ ἀλλάζουν. Μερικοὶ ἔρχονται καὶ μὲ βρίσκουν καὶ  προσπαθοῦν νὰ δικαιολογήσουν ἕνα κακὸ πού ἔκαναν προηγουμένως, γιατί ἔχουν προβληματισθεῖ.

Πηγή