Ανέκδοτο από αναγνώστη, αφιερωμένο στην κ.Ρεπούση και στους ομοίους της

Σε ένα δημοτικό σχολείο κάπου στην Αθήνα, την πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς η δασκάλα παίρνει παρουσίες...
- Χακίμ καζάλ αλ νταρουί;
- Παρων.

- Χασάν ντομάν ντα σαρουί;
- Παρων....




- Γιόν κιμ λι γκόνγκ;
- Παρων.

- Σουλειμάν αλη ζαουάχρι;
- Παρων.


- Χατζή λαζά ρούμιχ αλής;
Τίποτα...

- Χατζή λαζά ρούμιχ αλής; επαναλαμβάνει η δασκάλα..
Πάλι τίποτα.

Εκει που ετοιμάζεται να σημειώσει απουσία η δασκάλα βλέπει δειλά δειλά ενα παιδάκι να σηκώνει το χέρι του απο την τελευταία σειρά..

- Κυρία, μάλλον εγω είμαι αυτός,αλλα το όνομά μου δεν διαβάζεται έτσι..

Χατζηλαζάρου Μιχάλη με λένε..!

Αναγνώστης

Πηγή