Ποιος έχει ποιον;

Βάδιζε αφηρημένα στο δρόμο, όταν άξαφνα το είδε. Ήταν ένα θεόρατο και όμορφο βουνό από χρυσάφι. Ο ήλιος το έλουζε και η επιφάνειά του έστελνε πολύχρωμες ανταύγειες που το έκαναν να μοιάζει με διαστημικό αντικείμενο βγαλμένο από ταινία του Steven Spielberg. Το κοίταξε για λίγο υπνωτισμένος. "Ανήκει, άραγε, σε κάποιον;" συλλογίστηκε. Κοίταξε ολόγυρα, αλλά δεν είδε κανέναν.....



Τελικά, πλησίασε και το άγγιξε. Ήταν ζεστό. Πέρασε τα δάχτυλά του στην επιφάνεια κι ένιωσε πως η απαλότητά του στην αφή ήταν ανάλογη της λάμψης και της ομορφιάς του. "Το θέλω δικό μου", σκέφτηκε. Το πήρε στην αγκαλιά του και βγήκε έξω απ'την πόλη. Μαγεμένος, μπήκε τελικά σ'ένα δάσος και κατευθύνθηκε σ'ένα ξέφωτο. Εκεί, κάτω απ'τον ήλιο του απογεύματος τοποθέτησε το χρυσάφι με προσοχή στο χορτάρι κι έκατσε να το θαυμάσει. "Είναι η πρώτη φορά που έχω κάτι πολύτιμο μόνο για μένα. Κάτι δικό μου. Μόνο δικό μου!" -σκέφτηκαν και οι δύο ταυτοχρόνως"....

Όταν κατέχουμε κάτι και γινόμαστε εξαρτημένοι σκλάβοι του, τότε ποιος ανήκει σε ποιον; Ποιος έχει ποιον;

απόσπασμα απ'το βιβλίο "Να σου πω μια ιστορία" του Χόρχε Μπούκαϊ, εκδ. opera animus
πηγή


ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/03/blog-post_06.html#ixzz1oKYMLwD8